اتاقی از ان خود

هرگز کسی چنین فجیع به کشتن خویش بر نخاست که من به زندگی نشستم.............

اتاقی از ان خود

هرگز کسی چنین فجیع به کشتن خویش بر نخاست که من به زندگی نشستم.............

لبهایم را میلیسید/    مثل وقتی که مرگ استخوانهایت را/و دروغ های قشنگ عاشقانه میداد/تهوع ام را بلعیدم/چشمهایم را بستم/به کودکم فکر کردم و به خانه ای که نداشتم/و رویاهایی که در خیابان های شلوغ گم کرده بودم.
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد